Dag 280

We zijn weer op pad gegaan over de saaie asfaltweg. Een aangename verassing waren de olifanten die plots langs de weg stonden. Tim ging wel eens even kijken hoe dicht bij hij lopend kon komen. De olifant was hier niet zo van gediend en na een schijnaanval zag ook Tim wel in dat het misschien niet al te verstandig was dichtbij te komen. Na wat kiekjes van de grote jongens zijn we door gegaan. We besloten van de saaie asfaltweg af te gaan op een zandpad binnendoor. Dit was wel echt een ongebruikt zandpad, we moesten zelfs wat bomen van de weg af halen om er met de auto doorheen te kunnen. Er was een boom bij waar we geen beweging in te krijgen was. Deze hebben we met de auto weg moeten trekken zodat we erdoor konden. Onderweg zagen we verse sporen van katachtige in het zand staan. Toen werden we natuurlijk helemaal enthousiast. Helaas hebben we ze niet gezien. Wel Giraffes en wat hertjes. Supergaaf natuurlijk om die in het echte wild te zien. De weg werd ondertussen wel steeds slechter. We moesten door wat modderpoeltjes heen en het zand werd steeds zachter. Uiteindelijk kwamen we om een grote zandweg uit waar het zand ontzettend zacht werd. Zo zacht dat om de havenklap flink vast kwamen te zitten. We hebben de auto met een lier op de rijplaten moeten takelen. Het begon al donker te worden en we hadden dus weinig keus dan hier te blijven slapen. We hebben een kampvuurtje gemaakt en wat gegeten. Voordat we naar bed gingen heeft Tim een sinaasappel voor de auto neergelegd in de hoop dat een olifant hem ’s avonds op zou komen eten, zonder succes.


Het groene hotel in aktie.